Nazwa karaoke pochodzi od japońskich słów „pustka” i „orkiestra”. W zależności od kontekstu karaoke może oznaczać rodzaj miejsca rozrywki, śpiewanie w tle i urządzenie do odtwarzania tła. Bez względu na kontekst zawsze wyobrażamy sobie mikrofon, jasne światło ekranu z subwooferami i świąteczną atmosferę. Więc co to jest karaoke?

Nie ma konkretnej odpowiedzi na pytanie, kiedy pojawiło się karaoke. Jeśli mówimy o śpiewaniu do muzyki bez tekstu, to już w latach trzydziestych XX wieku istniały płyty winylowe z backtrackami, przeznaczone do domowych występów. Jeśli mówimy o odtwarzaczu karaoke, to jego prototyp został po raz pierwszy zaprojektowany w Japonii we wczesnych latach siedemdziesiątych XX wieku przez magiczny dotyk muzyka Daisuke Inoue, który podczas swoich występów wykorzystywał backtracki, aby odpocząć, jednocześnie utrzymując poziom zachwytu publiczności.

Japończykom tak bardzo zależało na śpiewaniu w tle, że dość szybko pojawił się nowy przemysł produkcji maszyn karaoke dla barów i klubów. We wczesnych latach osiemdziesiątych karaoke przepłynęło ocean i wylądowało w USA. Po pierwsze, otrzymał zimne ramię, ale po wynalezieniu domowych odtwarzaczy karaoke stał się naprawdę popularny. Artykuł „Karaoke Evolution” zawiera więcej informacji na temat historii karaoke.

Głos piosenkarza przeszedł przez mikrofon do miksera, gdzie zmiksował i włączył podkład. Następnie został przesłany wraz z muzyką do zewnętrznego systemu audio. Wykonawcy czytali napisy z ekranu telewizora. W tle odtwarzany był oryginalny teledysk lub specjalnie wyprodukowany materiał z neutralną zawartością.